Wracam ze wspomnieniami z 2021 roku. Bardzo odpowiada mi ten rozmiar koszulek na Project Life, więc martwi mnie, że są już właściwie nie do zdobycia. Mieszczą się w zwykłym segregatorze. To już trzeci taki mój album na półce z albumami. Najbardziej lubi go oglądać Aniela.
W ostatnich latach pokochałam mini albumy, w których wygodnie można zamknąć wspomnienia z wakacji, a zajmują tak mało miejsca na półce. W albumie z zeszłorocznych wakacji połączyłam dwie pasje: scrapbooking i kaligrafię. Większość napisów napisałam Brush Penem, dzięki temu nie miałam ograniczeń co do treści dodawanych napisów. Mogłam użyć fajnego hasła nawet jeśli nie miałam takiej naklejki czy stempla.
Album zaczynałam jako czarno-biały, ale potem zdecydowałam się ożywić go taśmami washi. W końcu zdjęcia z naszego wyjazdu do Rabki, a zwłaszcza z Rabkolandu, wyszły bardzo kolorowe.
Pierwsza impreza urodzinowa Eli miała miejsce w małym, rodzinnym gronie - najbliżsi plus dziadek. Z powodu naszego zaangażowania w remont mieszkania nie organizowaliśmy hucznej imprezy. Udało się zrobić przynajmniej kilka pamiątkowych zdjęć do albumu.
Gdy Ela miała 9 miesięcy to raczkowała po placu przed Galerią Kazimierz.Teraz ma 2,5roku i też mi ucieka podczas wyjść z domu ;)
Kolejna stronka Project Life w odcieniach różu. Będę jeszcze dopisywać jakieś wspomnienia z tego czasu, by można było wrócić do tego oglądając po latach album.
Trochę żałuję, że nie mam już teraz takiej motywacji jak tworzenie pamiątkowego albumu, by robić dzieciom systematycznie zdjęcia. Czasem łapię się na tym, że minął miesiąc, a ja prawie nie zrobiłam żadnych zdjęć. Oczywiście dzieci i tak mają więcej zdjęć niż ja z dzieciństwa, ale czasem fajnie odnaleźć na komputerze takie zwykłe, nawet nieudane zdjęcia robione dzieciom podczas zabaw czy przebieranek.
Wszystkim dzieciom w pierwszym roku życia robiłam zdjęcie co miesiąc. Przy Eli zamysł był prosty - białe tło i różowe ubranko. Myślałam, że wyjdzie bardzo jednolicie, a tymczasem zdjęcie robione na tym samym tle zimą a w letnim słońcu to zupełnie inne zdjęcia.
Pamiętam ten czas. Przełom czerwca i lipca. Ciepłe dni i Ela doskonaląca swoje umiejętności wstawania oraz raczkowania gdziekolwiek się ruszyłyśmy. Nieważna czy to plac zabaw czy płyta krakowskiego rynku (ci którzy byli wiedzą, że z powodu gołębi nie jest tam zbyt czysto).
Karta z albumu Project Life wyszła z tego miesiąca rozkosznie różowa.Bardzo lubiłam tą sukienkę.
Niepostrzeżenie przyszedł 2023 rok, a tymczasem jeszcze nie wrzuciłam zdjęć swojego albumu Project Life z 2021 roku... Jeszcze kończę niektóre strony, ale ostatnie strony są już gotowe. Pewnie dlatego, że przypadła wtedy nasza przeprowadzka do nowego domu i nie robiłam zbyt wiele zdjęć.
Lubię te swoje amatorskie sesje dzieci, które robię regularnie. Najpierw co trzy miesiące, potem co pół roku. To wymaga zwykle chwili zachodu - przejrzenie inspiracji w internecie, znalezienie odpowiedniego czasu, ubranie dziecka w klasyczny strój, zrobienie wielu ujęć. Mimo, że rezultat zwykle odbiega od wypatrzonej w sieci profesjonalnej sesji, to jest to chwila, w której dane dziecko jest najważniejsze (przy trójce rodzeństwa czasem ciężko o ten moment każdego dnia), jest w świetle fleszu. Pamiętam wciąż wiele z tych sesji moich dzieci. Marzy mi się, by na osiemnastkę każdemu z nich wręczyć album czy fotoksiążkę, która pokaże jak zmieniali się co pół roku.
